براساس اصل یکصد و چهارم قانون اساسی به منظور تهیه برنامه ها و ایجاد هماهنگی در پیشرفت امور در واحدهای تولیدی ، صنعتی و کشاورزی، شوراهایی مرکب از نمایندگان کارگران و دهقانان و دیگر کارکنان، تشکیل می شود .

 شورای شهر و روستا

برای پیشبرد سریع برنامه های اجتماعی، اقتصادی عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی وسایر امور رفاهی از طرق همکاری مردم و با توجه به مقتضیات محلی اداره امور هر روستا، بخش، شهر، شهرستان یا استان با نظارت، شورایی به نام شورای ده، شورای بخش،  شورای شهر، شورای شهرستان  یا شورای استان تشکیل می شود که مردم اعضا آن را انتخاب می کنند.

شورا‌های شهر و روستا بر مبنای پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و نیاز‌های هر منطقه شکل گرفته و مصوبات آنان در محدوده مناطق خویش اجرا می‌گردد.

 دولت با حجم عظیم برنامه‌ها  به طور قطع از درک دقیق همه مسایل به صورت جزئی در مناطق دور دست بی‌اطلاع و یا کم اطلاع است.

تشکیل شوراهای شهر و روستا به دلیل درک درست از بطن جامعه و تحلیل لایه ها و سطوح پایین جامعه می تواند نقش مهمی در درک نارسایی ها و ظرفیت های موجود داشته باشد و نسخه ای که برای هر منطقه پیچیده می شود براساس سرمایه های اجتماعی جوامع محلی است واین امر قابلیت اجرایی  شدن طرح ها و عملیاتی شدن آن را تضمین می کند.

یقیناً در نظام شورایی مشارکت در اداره امور کشور، خصوصاً رفع موانع در امور محلی به نحو قابل توجهی افزایش می­ یابد و تصمیم‌گیری و نظارت بر عملکرد مناطق بالا رفته و حقوق شهروندان تضمین می‌گردد.

 تشکیل شوراهای شهر و روستا، علاوه برتصمیم گیری و تصمیم سازی مردم، با انتخاب بازو هایی توانمند در بدنه جامعه به رفع مشکلات جوامع محلی کمک شایانی می کند.