سالهاست که شهرستان ایذه به یکی از قطب های مهم کشتی فرنگی کشور تبدیل شده است.این جایگاه ریشه در رنج افراد و بزرگان بسیاری دارد.از برادران کاکاحاجی تا ظهور بهروز جمشیدی در جایگاه کاپیتان کشتی فرنگی ایران و پس از آن، چهره دلسوزی چون علی بابا احمدپور مدیر عامل تیم سینا صنعت ایذه که چندین سال قهرمان باشگاههای ایران و جهان شد.در کنار این زحمات، مربیان برجسته و پرتوانی چون لقمان رضایی، ملک محمد بویری.پویا بویری و…نقش بزرگ و یگانه ای داشته و دارند.
ایذه در زمینه های ورزشی به ویژه کشتی، استعدادهای بی بدیلی دارد.اگر چه بسیاری چون حسن امیدی( مشهور به حسن جان) که یکی از نوابغ فوتبال ایذه و خوزستان بود و به دلایلی بسیار از جمله محرومیت ایذه و بی توجهی متولیان ورزش، هیچگاه به حق خود نرسید و برای همه کسانی که بازیهای رشک انگیز او را دیده اند یک حسرت همیشگی در قاب خاطرات شان است. بهروز جمشیدی چندین سال، در قالب عضو تیم کشتی استانهای همجوار خوزستان، در مسابقات کشوری شرکت می کرد و شگفتا که کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی ایران، همواره در استان و زادگاه خودش، غریب و مورد بی مهری بود!
امید می رفت با توجه به جایگاه و نقش آفرینی کشتی گیران ایذه ای در قهرمانی های آسیایی و جهانی ایران و به اهتزار در آوردن پرچم کشور، دیگر شاهد بی مهری و بی توجهی به استعدادهای این دیار نباشیم. اما سوگمندانه پس از قهرمانی تیم ایران در مسابقات آسیایی به پشتوانه طلاهای کشتی گیران خوزستانی، شاهد بازتکرار سریال بی مهری به ورزشکاران توانمند این خطه قهرمان پرور بودیم که در جای خود، جای شگفتی و شرمساری دارد. تا جایی که موجب اعتراض شدید لقمان رضایی مربی تیم ملی کشتی ایران شد.
آیا استقبال و قدردانی از قهرمانان خوزستانی که موجب اهتزاز پرجم ملی ایران در مسابقات آسیایی قزاقزستان شدند جزو وظایف ذاتی دستگاههای ورزشی و مجموعه مدیران ارشد استانی ما نیست؟! آیا مسوولان استانی و شهرستانی از تدارک یک برنامه استقبال از قهرمانان در فرودگاه اهواز، ناتوان هستند و یا از درک اهمیت آن عاجزند؟ آیا شایسته است که قهرمان ملی ما، بدون هیچ گونه مراسم استقبال و قدرشناسی از سوی مسوولان، ناامیدانه و نگران، سوار بر خودروهای خط اهواز به ایذه، راهی خانه شوند؟
وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی ورزش این کشور، می تواند با برخورد قاطع و بازخواست مسوولان به دلیل بی توجهی و توهین به شان و منزلت قهرمانان ملی ما، از تکرار این رخدادهای امیدسوز و انگیزه کش جلوگیری کند. جوانانی که با هزینه های شخصی و سختی های بسیار و فقر خانواده های خود، به عشق مردم کشور و اهتزاز در آوردن پرچم ایران بر بلندای میادین آسیایی و جهانی، هرگونه سختی و رنجی را به جان می خرند شایسته آن نیستند که شاهد بی مهری و بی مسوولیتی مسوولان استانی و شهرستانی خود باشند!
شاید علت العلل حضور برخی ورزشکاران و قهرمانان ملی دیروز ما در زیر پرچم کشورهای دیگر جهان، همین برخوردهای غیرمسوولانه و خردگریزانه است. امیدواریم که مردم همچون همیشه، جور ناکارآمدی مسوولان را به دوش بکشند و با برگزاری مراسمی در خور و شان این قهرمانان، امیدی را که متولیان ناکارآمد از خاطرشان تارانده اند به روح و روان این قهرمانان برگردانده و موجب انگیزه و پشتکار بیشتر و در نتیجه سربلندی و پیروزی آنان در میادین جهانی و المپیکی باشند. این برخورد شنیع و ناپسند مسوولان و دریغ کردن از یک مراسم استقبال ساده و در اختیار قرار دادن حداقل امکانات برای بازگشت قهرمانان ما به خانه، نمونه ای بارز از ناکارآمدی و تبعیض میان ورزشکاران ماست که امید می رود با برخورد وزارت ورزش و دولت، از تکرار آن جلوگیری شود.
ایذه و خوزستان مهد و معدن کشتی ایران و آسیاست تا دیر نشده است روح پهلوانی و قهرمانی را در عمل ارج گذاشته و از این ورزشکاران برجسته ایران زمین قدردانی نماییم.
بهرام(ماشاالله) براتی/۱۴۰۲/۱/۲۸
