گلبانگ زاگرس؛ اینجا، خستگی معنا ندارد و همت کارگران، جلوه‌گاه بی‌بدیلِ عشق و غیرت شده است.
اینجا سخن، از گفتن، باز می‌مانَد و کلمات، دیگر یارایِ توصیف نیست؛ وصفِ کارگرانی که خوزستان را میدانِ همت خود کرده‌ و این خاکِ بخشنده را با اراده‌ای پولادین سرسبز کرده‌اند.
حالا هم پایانِ فصلِ برداشت، آغازِ دوباره‌ی جهادی دیگر است تا با تصفیه شکر و بارگیری آن، کام ایران از شکرِ خوزستان شیرین شود.
این روزها تردّد تریلی‌ها به واحدهای نیشکری برای بارگیری شکر دوچندان شده؛ رانندگانی با زبان‌ و گویش‌های مختلف؛ از آذری تا مازَنی، با حواله «صَمت» به سمتِ شکرستان ایران می‌آیند.
بارگیری و توزیع این شکر، بر اساس نظر «صمت» و حواله‌های صادر شده از سوی این سازمان است و توسعه نیشکر هم به گفته دکتر ناصری مدیرعامل این شرکت، شرایط را برای تولید و بارگیری سریع، فراهم کرده و شبانه روز فعالیت می‌کنند تا رانندگان در کمترین زمان با یک بارگیری بموقع، به مقصد برسند.
مقصد این رانندگان، هم شهرهای خوزستان است و هم استان‌های مختلف. ردیفِ تریلی‌ها با رانندگانی چشم در چشم جاده، شهرها را یکی پس از دیگری طی می‌کنند تا نغمه شیرینی و حماسه مردان نیشکر در جای جای ایران جاری شود.